Op vrijdag 22 en zaterdag 23 november zal het Klokgebouw in Eindhoven uit haar voegen barsten door de happy hardcore van Charly Lownoise en Mental Theo. Het duo zal deze twee avonden de tent afbreken, om hun 25-jarig jubileum groots vieren. Speciaal voor TIOH hebben de twee feestbeesten in kwestie, die buiten de nachtelijke uren om door het leven gaan als Ramon en Theo, tijd vrij gemaakt om de afgelopen 25 jaar van hun turbulente maar oh, zo leuke carrière uitgebreid te bespreken.
Charly Lownoise en Mental Theo, allereerst gefeliciteerd met jullie 25-jarig jubileum. Er is in de afgelopen jaren ontzettend veel gebeurd, daar gaan we het zo uitgebreid over hebben. Om maar meteen met de deur in huis te vallen; jullie zijn allebei begonnen als soloartiest, toch?
Ramon: ‘’Klopt. Toen ik 13 jaar was, zag ik een aantal dj’s in een sociëteit optreden. Ik vond dat helemaal te gek, dat wilde ik ook. Vanaf toen heb ik, zo goed en zo kwaad als het ging, zoveel mogelijk aan mijn dj-carrière gewerkt.’’
Theo: ‘’Mijn grote doorbraak was op de bruiloft van mijn oom. Ik was toen een jaar of 12. Ik mocht de hele avond draaien. Van country en western tot de wals en wat foxtrot-muziek, ik draaide alles door elkaar. Toen ik iedereen op de dansvloer los zag gaan, besefte ik dat ik het draaien wel écht heel leuk vond.’’
Maar hoe zijn jullie dan bij elkaar terecht gekomen?
Ramon: ‘’Vroeger hebben wij allebei op Mallorca gedraaid. Theo is daar in 1875 al begonnen, ik ben pas in 1992 aan komen waaien. Die zomer heb ik zes weken lang mogen proeven van het goede leven daar. In november was er een Mallorca-reünie in de Jaarbeurs in Utrecht. Daar moesten Theo en ik allebei draaien, en toen zijn we met elkaar in contact gekomen.’’
Bron: The Event Warehouse
Wie nam het initiatief tot samenwerken?
Ramon: ‘’Theo.’’
Theo: ‘’Ik was al op meerdere reünies geweest. Het was daar net de ‘Peppi-en-Kokki-show’, het was altijd waardeloos. De reünie dat jaar daarentegen was vrij groot met een stoere stage. En toen zag ik ineens, op die indrukwekkende stage, een klein, verlegen mannetje verschijnen. Hij verstopte zich achter zijn apparatuur, maar draaide wel goede muziek. Ik dacht meteen: ‘dat is interessant’. Dus toen ben ik op hem afgestapt. Ik wilde graag met iemand samenwerken en was erg benieuwd naar wat we zouden kunnen bereiken.’’
En hoe reageerde jij, Ramon?
Theo: ‘’Hij begon meteen op zijn Haags tegen me te tetteren: ‘Moet je een keer naar Den Haag komen, dan kunnen we effe pielen samen.’ Ik wist toen meteen dat ik zo vaak mogelijk naar Den Haag moest komen. En daar is het uiteindelijk ook begonnen.
Ramon: ‘’Ik was in het begin een echte einzelgänger. Vandaar dat ik op de bühne alleen maar bezig was met mijn apparatuur en niet met het publiek. Maar toen Theo op me af kwam, klikte het meteen. We wilden veel lol gaan maken samen. Ik was enthousiast en vond hem een aardige gozer.’’
Theo: ‘’Heul aardig, natuurlijk.’’
Volg TIOH op Facebook:
Help jezelf, en geef je like! Je blijft zo op de hoogte van het laatste nieuws uit de scene en van onze video’s en achtergronden.
Jullie zijn toen samen verdergegaan als Charly Lownoise en Mental Theo. Waar komen jullie artiestennamen vandaan?
Theo: ‘’Dit is een goede vraag, want eigenlijk weet bijna niemand dit. Alleen de hele oude fans snappen de betekenis van Charly Lownoise.’’
Ramon: ‘’Ik draaide allemaal verschillende stijlen muziek, daarom was ik op zoek naar een pseudoniem. Ik liep een beetje te ijsberen door mijn studio. Mijn blik viel op een cassettebandje. Hier stond vroeger altijd low noise reduction op, dat wil zeggen dat de kwaliteit van het bandje heel erg goed is. Ik zag het zinnetje, en dacht meteen aan Charly Lownoise.’’
Theo: ‘’Maar hoezo eigenlijk de naam Charly?’’
Ramon: ‘’Geen idee. Er zit geen commerciële gedachte achter ofzo, het kwam gewoon in me op.’’
Theo: ‘’We weten dus nog steeds niet waar de naam Charly vandaan komt.’’
Ramon: ‘’Ik heb werkelijk geen flauw idee. Ik zag lownoise reduction staan, en moest meteen aan de naam Charly Lownoise denken.’’
Bron: The Event Warehouse
En hoe zit het met jouw naam, Theo?
Theo: ‘’Als je op Wikipedia kijkt, staat er dat mijn artiestennaam te maken heeft met mijn aparte manier van dansen. Daar klopt dus echt geen ene kloot van. Toen ik in mijn jongere jaren in een discotheek in Spanje ging werken, kreeg ik altijd een lijst met acts die ik moest aankondigen. Dit deed ik in zeven verschillende talen. Dat ging natuurlijk altijd helemaal mis. Mijn Amerikaanse vrienden zeiden dan altijd tegen me: ‘Theo, you’re fucking mental’. Op een gegeven moment werd ik dus echt door iedereen aangesproken als ‘Mental Tío’. Tío betekent vriend of mattie in het Spaans. Ik dacht altijd dat ze me Mental Theo noemde, maar ik was niks meer of minder dan hun gestoorde vriend. Met rare danspasjes heeft mijn naam dus niks te maken, want Ramon en ik kunnen allebei super goed dansen.’’
Ramon: ‘’Ja, ontzettend goed. Ik heb eindelijk, sinds februari dit jaar, leren gabberen. En dat terwijl ik al 25 jaar bezig ben!’’
Jullie eerste hit als Charly Lownoise en Mental Theo was Live at London, hoe is deze tot stand gekomen? Jullie maakten iets wat je nog niet veel zag in Nederland, namelijk happy hardcore.
Ramon: ‘’Toen wij begonnen met draaien, kwamen wij op plaatsen over de hele wereld. In Duitsland had je de rave-scene, en in Engeland de breakbeats. Dit klonk allemaal al een beetje als de happy hardcore die we nu kennen, maar dan met een diepere bass en meer pianomuziek. Dit vonden wij toendertijd helemaal geweldig, daarom voegden wij deze stijlen toe aan de hardcore die wij maakten. Daaruit is onze happy hardcore ontstaan. Wij hebben de naam ‘happy hardcore’ nooit zelf bedacht. De media en het publiek hebben deze naam aan onze sound gegeven.’’
Theo: ‘’In Australië, Schotland en Ierland had iedere dj zijn eigen MC bij. Deze MC’s probeerden het publiek op te jutten. En dit werkte; het publiek werd helemaal wild. Hierdoor kregen wij echt het live-gevoel. Dit kenden we in Nederland nog niet. We wilden proberen om hetzelfde gevoel met dezelfde emotie neer te zetten. Het was leuk om te doen én op deze manier probeerden we mee te doen met de grote, buitenlandse jongens. Uiteindelijk kwam hier Live at London uit, een erg draaibare plaat die meteen werd opgepakt door collega’s.’’
Ramon: ‘’Vroeger lulde een dj in de club de ene plaat aan de andere, zoals nu ook op de radio gebeurt. In de underground-scene werden de plaatjes aan elkaar gemixt. Toen wij begonnen met draaien, pakte Theo de microfoon en dan begon hij te gillen tegen het publiek. Hierdoor ontstond het gevoel van verbinding tussen ons en de mensen in de zaal. Dat was iets heel nieuws in de underground.’’
Theo: ‘’Dat werd overigens niet overal geaccepteerd.’’
Bron: The Event Warehouse
Hoe werd daar dan op gereageerd?
Theo: ‘’Wij draaiden een hele tijd in het buitenland, en we snapten hierdoor de hype rondom MC’s. Toen wij daarna weer in Nederland draaiden, speelde ik voor het eerst voor een Nederlands publiek MC. Ik weet nog dat ik heel hard ‘Are you fucking ready’ door de microfoon schreeuwde. De ene helft van het publiek vond het helemaal te gek, terwijl de andere helft zich afvroeg waar Ramon en ik in godsnaam mee bezig waren. Zij begonnen ook echt met bier te gooien, omdat ze niet gewend waren dat er tegen ze werd geschreeuwd. Ik was denk ik een van de eersten die naast mijn rol als dj het MC’en op zich nam. Ramon nam dit al heel snel over, wij stonden echt met z’n tweeën een feestje te bouwen. Dat is iets wat niemand anders deed. Ik ken nog steeds een heleboel dj’s die heel passief achter de draaitafel staan. Ze trekken hun mond niet open en laten het iemand anders oplossen. Diegene die het wel doen, wat ik persoonlijk echt leuk vind, krijgen een band met het publiek. De set wordt zo veel persoonlijker én leuker.’’
Ramon: ‘’Je maakt gewoon contact met het publiek. Plaatjesdraaiers waren er al genoeg, wij onderscheidden ons op deze manier. We maakten ontzettend veel lol en waren een stelletje stuiterballen, die overal een feestje bouwden.’’
Theo: ‘’Én we inspireerden anderen.’’
Om weer even terug te komen op Live at London; deze track van Charly Lownoise en Mental Theo werd op de radio gedraaid tijdens de Arbeitsvitaminen. Wisten jullie van te voren dat ze deze plaat zouden draaien?
Ramon: ‘’Jazeker, ze hadden Theo van te voren gebeld. Toendertijd had je alleen Hilversum 1, 2 en 3. Er bestonden niet meer zenders. Het was dus heel wat dat ons plaatje tijdens de Arbeitsvitaminen werd gedraaid.’’
Theo: ‘’Het moment dat ik werd gebeld was zo gek. Jaap de Groot, de producent van de show, had via zijn zoon over ons gehoord. Hij vroeg of we een langzame versie van Live at London konden maken, zodat ze onze track op de radio konden draaien. Ik belde Ramon enthousiast op. Het tempo van de track moest rond de 145 bpm liggen. Je moet je even inbeelden dat dat ontzettend langzaam is. We waren hierdoor niet helemaal tevreden over de radioversie. Toen we de versie naar de Arbeitsvitaminen stuurden, was Jaap helemaal enthousiast. Hij wilde onze plaat écht op de radio draaien. ‘Eerst zien, dan geloven’ dachten we toen. Op een gegeven moment kregen we te horen wanneer de plaat gedraaid zou worden. En dan hoor je jouw track op de radio in de Arbeidsvitaminen. Dat was natuurlijk huilen, zeker in die tijd. Als jouw plaat op de radio werd gedraaid, al helemaal tijdens de Arbeitsvitaminen waar heel Nederland naar luisterde, dan was dat een echte doorbraak. We kwamen van niets, en waren ineens bekend in heel Nederland.’’
Ramon: ‘’Er was destijds een heel strak beleid over wat er wel of niet op de radio gedraaid mocht worden. Elektronische dansmuziek werd helemaal niet toegelaten op de radio. En dat dan in de Arbeitsvitaminen om 10 uur s’ ochtends onze plaat werd gedraaid, dat maakte het extra bijzonder. De grenzen werden hierdoor echt verlegd.’’
Theo: ‘’Ik dacht in eerste instantie dat Jaap niet goed bij z’n hoofd was. Ik vroeg hem of hij onze track wel eens had gehoord, omdat de sound heel anders was. Maar juist daarom wilde hij onze plaat draaien; wij waren de eerste met deze sound. Dat was echt stoer van hem, daar had je lef voor nodig. Ik beschouw hem dan ook als de grondlegger van de commerciële happy hardcore. Samen met zijn zoon natuurlijk.’’
Bron: The Event Warehouse
Na Live at London kwam jullie grootste hit uit, namelijk Wonderful Days. Nou heb ik dus begrepen dat deze track is ontstaan door een kaas-vreetkick van Theo. Zouden jullie hier iets meer over kunnen vertellen?
Ramon: ‘’Ik zal het deze keer wel vertellen, dan kan ik het nog een beetje aandikken. Ik was vaak bij Theo in het Brabantse land. Zo nu en dan gingen we stappen in Den Bosch. Als we dan thuiskwamen, ging Theo voor het slapengaan kaas en worst eten. Midden in de nacht werd hij dan wakker, omdat hij niet lekker was geworden door zijn vreetbui. Dan ging hij altijd een beetje rondspoken in zijn studiootje. Op een avond was hij weer eens niet lekker, ik was hier niet bij. Theo ging in zijn studio oude plaatjes draaien. Op een van deze plaatjes stond het nummer ‘Help’ van Tony Ronalds. Per ongeluk zette hij dat plaatje, wat normaal gesproken op 33 toeren was, op 45 toeren. Toen hoorde hij onze toekomstige track voor het eerst. Hij dacht meteen: ‘Dit is een onwijze hit’. Midden in de nacht, in mijn kamertje in Scheveningen, ging mijn faxapparaat af met een bericht van Theo. Hij liet me het nummer horen, ik wist meteen dat dit een grote hit zou worden. De volgende dag is hij meteen naar mij toegekomen en hebben we de track gemaakt.’’
Theo: ‘’We waren allebei meteen onwijs enthousiast. De reactie van het publiek was geweldig. Zij wisten natuurlijk niet dat de plaat gejat was, en flink ook. Dit zou nog wel een aantal problemen gaan veroorzaken.’’
Benieuwd naar wat deze problemen inhielden voor Charly Lownoise en Mental Theo? Je leest het in het tweede deel van dit interview.
