Huisschrijvers van Our House geven iedere week het toetsenbord aan elkaar door voor een column op de zondagmiddag, over hun verwonderingen in feest -en festivalland. Dit keer: onze nestor Eddy Jansen, die uitlegt dat hij niet in een midlife crisis is blijven hangen, maar gewoon lekker door blijft feesten, op zijn eigen manier en stijl.
De hoofdredacteur van Our House noemt mij sinds kort ‘rave-opa’. Leuk zo’n geuzennaam en het klopt ook van alle kanten.
Ik mag inderdaad graag met enige regelmaat een club of festival bezoeken, want ik ben gek van muziek. Van disco tot dance en alles daar tussenin. Thuis staat de hele dag Slam.TV aan en in de auto de radio-variant van die zender. Online luister ik vaak naar Amerikaanse stations. En ik ben sinds kort opa geworden.
Dat is een geweldige belevenis en het heeft mij er meteen toe gebracht een nieuw voornemen aan mijn toch al omvangrijke bucketlist toe te voegen: ik wil nog een keer met mijn kleinzoon naar Ibiza. Of nog beter, naar Ultra Music Festival (UMF) in Miami.
Want ik hoop dat de liefde voor muziek dusdanig in de genen van mijn familie verankerd zit en dat hij er straks net zo van kan genieten als ik nog steeds doe. De vraag is of er tegen die tijd na disco en dance weer iets nieuws is.
‘Jij, op jouw leeftijd?’
Mensen reageren wel eens, als ik zeg dat ik van dance-muziek houd, met: ‘Jij, op jouw leeftijd, die herrie?’. Vorig jaar heb ik mijn 40-jarig journalistenjubileum gevierd met een bezoekje aan UMF in Miami. Ook toen waren de reacties in mijn omgeving zeer verschillend. Van mensen die het heel gaaf vonden dat ik dat deed tot anderen die zich meewarig afvroegen of ik soms in een of andere midlife-crisis was blijven hangen.
Zelfs dat laatste is niet erg, want het gaat erom dat muziek niet alleen een deel van mijn leven is, maar mijn leven ook de nodige kleur geeft. En dan maakt leeftijd niets uit. Het gaat erom wat ík mooi vind!
Commerciële elektronische muziek
Er zijn er veel die de zogenaamd commerciële elektronische dancemuziek verketteren. Plastic, computermuziek, geen instrumenten, kil, herrie, geen gevoel: allemaal termen die ik wel eens voorbij heb horen komen.
Dat was in de 70’s met disco niet anders. De new-wave van het begin van de jaren ’80 was een antwoord op de wereldwijd verketterde discomuziek, die alleen maar onder homo’s en zwarten aanhang zou hebben.
Maar waar gáát het nu eigenlijk om? Het gaat erom dat mensen muziek mooi vinden. De een houdt van snerpende gitaren en beukende drums, de ander van schetterend koperwerk of melodieuze violen. Een ander van dampende soul of droppende dance.
‘Zonder Elvis geen Beatles, zonder Jarre en Moroder geen Tiësto of Hardwell’
Dat is een kwestie van smaak. Ik vind het geweldig hoe mensen op hardstyle uit hun plaat gaan, ik kan er best een uurtje tegenaan leunen, maar míjn muziek zal het nooit worden.
Hoe vernieuwend was de eerste popplaat met een elektrische piano? Of later Giorgo Moroders’ I Feel Love van Donna Summer, waar voor het eerst disco met elektronische muziek werd gecombineerd?
Zonder Elvis Presley en Buddy Holly waren er geen Beatles en Stones geweest en zonder Giorgio Moroder en Jean Michel Jarre hadden we Tiësto en Hardwell niet gehad. Zonder rock-‘n-roll en disco was er geen dance geweest met al z’n substromingen. En straks komt er ongetwijfeld wel weer wat anders.
Muziek-evolutie
Wat wil ik met dit verhaal zeggen? Muziek evolueert al sinds mensenheugenis: van de troubadours uit de middeleeuwen tot de producers/dj’s van nu. Steeds gebruikmakend van nieuwe technieken, steeds vernieuwend qua kleur en geluid.
Ook de eerste snerpende gitaren werden verketterd. Elvis Presley, Beatles en Stones werden ooit gezien als het slechtste voorbeeld voor de jeugd, nu worden ze omarmd als cultuurgoed. Leven en laten leven. Laat iedereen mooi vinden wat-ie mooi vindt. En laten we vooral blij zijn met zoveel goeie muziek.
Precies op het moment dat deze column klaar is krijg ik bijval van Armin van Buuren. Ray Slijngaard van 2 Unlimited zegt in zijn onlangs verschenen biografie dat hij ooit van Armin hoorde, dat die nooit met muziek was begonnen als 2 Unlimited er niet was geweest. Iets met spijker. En kop!
