Op dinsdag 13 oktober gaat de nieuwe Hardwell-documentaire I Am Hardwell, Living The Dream in première in Amsterdam. Twee dagen later draait de film van de Bredase regisseur Robin Piree (25) in 20 bioscopen in Nederland, waaronder in Breda en Eindhoven. Eddy Jansen sprak exclusief met de man, die zes jaar lang met een filmcamera achter Hardwell aan liep.
“Ik kwam Hardwell een jaar of negen geleden tegen in het uitgaanscentrum van Breda. Hij draaide, ik maakte filmpjes voor “Stappen Breda”. Dat viel blijkbaar bij hem op, want op mijn Hyves-account –dat was toen nog hèt socialmediakanaal- plaatste hij een opmerking ‘yo, you make the dope shit’. Kort daarop kreeg ik een bericht van Robert of ik mee wilde naar Dirty Dutch, een evenement in Amsterdam. En voordat ik het wist maakte ik de filmpjes voor Hardwell z’n nummers. Dat was eigenlijk het begin”.
Teaser en clips
Aanvankelijk was er nog niet eens het idee van een documentaire. “Ik ging met hem mee de wereld rond, met het idee dat ik teasers en videoclips rond zijn platen zou maken. Maar onderweg kwam Robert ineens met het idee om van al dat materiaal een documentaire te maken. Vanaf dat moment ben ik ook specifieker gaan filmen voor de documentaire”. Die ging in oktober 2013 in premiere.
Nog steeds staat Robin Piree verbaasd van wat de eerste Hardwell-documentaire heeft losgemaakt. “Australië, India, Zuid-Amerika, overal is-ie op de televisie geweest. En nog steeds komen er aanvragen binnen. Het is in zoverre een uniek document, omdat je voor het eerst een kijkje krijgt achter de schermen van het leven van Hardwell. Dat was heel leuk om te doen, maar soms ook moeilijk. We mochten niet alles laten zien. Er waren er wel wat beperkingen opgelegd. Maar dat heeft het uiteindelijke product niet beïnvloed”.
Aanwijzing
Robin Piree heeft Robert van de Corput alias Hardwell de afgelopen jaren heel goed leren kennen. “Eigenlijk heeft hij maling aan alles wat er rond hem gebeurd, het gaat hem alleen maar om muziek maken. Alles om hem heen is ruis. Het gaat om het maken en draaien van de muziek en dat overbrengen op de fans”. Robert is gemakkelijk in de omgang en was derhalve voor Robin ook makkelijk te filmen. “Wat ik fijn vond dat hij het filmen zelf snapte. Hij begreep waarom ik een bepaald shot wilde draaien. Met een minimale aanwijzing snapte hij waar ik als filmmaker naar op zoek was. Dat is heerlijk werken!”
Nooit was er irritatie vanwege de aanwezigheid van de camera. “Ik probeerde een vlieg op een muur te zijn. Zodat-ie eigenlijk niet in de gaten had, dat ik er was”.
Ik probeerde een vlieg op een muur te zijn. Zodat-ie eigenlijk niet in de gaten had, dat ik er was
Niet alleen het leven van Hardwell is de afgelopen jaren veranderd, ook het leven van Robin Piree is niet meer hetzelfde. “Ik was al bezig met korte filmpjes voor dj’s en festivals, dus ik was al bekend in de dancewereld. De eerste documentaire heeft mij dan ook niet méér werk opgeleverd. Maar het heeft wel mijn státus veranderd: ik ben van fimpjesmaker verworden tot filmmaker. De eerste en ook de tweede documentaire heeft mij losgeweekt uit het fimpjes maken.”
Status
In de eerste film gaat Robin Piree op stap met de relatief onbekende dj Hardwell, die de ambitie heeft de beste van de wereld te worden. Het startpunt van de tweede film is heel anders. Want dan ís Hardwell de nummer één in de DJ Mag Top 100. “En toch was er niet meteen het idee voor een tweede film. Robert wilde eigenlijk een backstagefilm van zijn I Am Hardwell-tour. Een film van een minuut of tien, hooguit twintig. Daar ben ik mee aan de slag gegaan. Er is ook een groot verschil met de eerste film: daarin moesten wij Hardwell’s status creëren, nu wás die status er al. Pas in de montage kwam bij ons het besef dat we iets veel mooiers konden maken dan een filmpje van twintig minuten.”
De tweede film is dus nooit gemaakt met de gedachte: we gaan een tweede film maken. “Het is gewoon zo ontstaan. Ja, hij is anders dan de eerste. Ik heb er ook een tweede cameraman bij gehad, Aziz Al-Dilaimi. De vorige film was meer een lappendeken, nu is het meer een vloeiend verhaal.”
In de eerste film was Hardwell een talentvolle nog onbekende dj, in de tweede film is hij de grote ster. “Dat maakte het soms wel wat moeilijker om dicht bij hem in de buurt te komen. De belangen van de partijen en de mensen om hem heen worden steeds groter. Dus wordt Hardwell meer afgeschermd. Iedereen loopt aan hem te trekken en dan is het soms moeilijk om dichtbij hem te komen.”
De tweede documentaire gaat een paar dagen voor de bekendmaking van de nieuwe DJMag Top 100 in première. De uitslag van die lijst is niet van invloed op de film, vindt Piree. “In het begin van de film werpen wij de vraag op: je bent nu nummer één, wat ga je doen om dat te blijven. Het antwoord is zijn wereldtoer I Am Hardwell. Gaandeweg die tour bewijst hij zich, maar laat ook zien met kritiek om te gaan. Kritiek in de zin van: ‘wie ben jij en wat heb jij gedaan om nummer één te worden’. Eigenlijk loopt Hardwell’s status een beetje uit de hand en slokt het nummer één zijn hem zo op, dat hij weer terug verlangt naar hoe het allemaal begonnen is: gewoon lekker muziek maken. De film is een ode aan het nummer één zijn en de zoektocht van een jongen daar in zich staande te houden. En dan kan hij toch ook enorm van zijn status genieten.”
Rollercoaster
Hardwell en Robin Piree zijn in de loop der jaren hechte vrienden geworden en hebben een geweldige klik. “Ik werk nu zes jaar met hem samen en alles wat ik met hem doe ontstaat heel natuurlijk op exact het goeie moment. Natuurlijk denken er vervolgens wel meerdere mensen over na. Maar het past gewoon altijd.” Is er straks een vervolg op deze tweede documentaire? “Ik denk het niet. Ik ben even klaar met de dj-scène. Net als Hardwell zat ook ik jarenlang in een rollercoaster. De komende periode is er even tijd voor andere dingen.”
Robert Piree’s drie favoriete scènes uit de documentaire I Am Hardwell Living the Dream:
- “Het optreden in Delhi in India. We hebben daar de hele bijzondere sfeer weggezet, het voert je helemaal mee naar een andere wereld. Dance is daar niet zo gewoon als Robert legt dat in de film ook uit: mensen moeten daar lang sparen voordat ze naar een concert kunnen. Het enthousiasme van de mensen daar is zó uitbundig, dat het ook uit de hand loopt: er waren veel meer kaartjes verkocht dan er mensen naar binnen konden. Dat hebben we supertof kunnen monteren.”
- “Vietnam was ook heel bijzonder. Vooral omdat Hardwell daar de eerste DJ was die er een optreden gaf, in de hoofdstad Ho Chi Min. De scène gaat daar ook over: er is in Vietnam nog nooit een DJ-concert geweest. Daarmee overstijgt Hardwell ook zijn nummer één-zijn: door te pionieren, door vernieuwende dingen te doen.”
- “Ik vind het verblijf in Istanbul ook een heel mooie scène. We hebben Hardwell daar heel nederig weggezet. Juist in een periode dat er veel kritiek op Hardwell was kwam hij daar net na een verschrikkelijke mijnramp. Daar was Hardwell heel erg door getroffen. Hij heeft daar zijn medeleven betuigd en met de mensen samen een minuut stilte gehouden. Daar creeerde hij een mooi gevoel van saamhorigheid.”
