Het is een half jaar geleden dat de Nederlandse dansvloeren in een lange lockdown gingen. Wat is zoal gebeurd ondertussen, en wat is het perspectief op het nieuwe (ab)normaal? TIOH maakte de balans op.
Alle andere branches mogen dan inmiddels versoepelingen hebben verwelkomd, voor de trotse Nederlandse dance-industrie duurt de misère voort. De dansvloeren van clubs, feesten en festivals zijn precies 6 maanden leeg nu, althans voor hun oorspronkelijke doel.
De eerste week van maart gingen de eerste events op zwart, waaronder Tomorrowland Winter. Het was de voorbode voor de grote mokerslag in Nederland en België, waarbij eerst alle evenementen tot 1 juni en daarna tot 1 september werden afgelast.
Waar staan we inmiddels? Wat kwam er aan alternatieven en oplossingen, en wat is het perspectief op het nieuwe (ab)normaal? TIOH maakt eerst de balans van het voorbije halfjaar op, en blikt daarna vooruit.
Streaming
De eerst getroffen events op de kalender hadden niet eens tijd om nog een alternatief te bedenken. Maar al snel kwam ieder gerespecteerd feest of festival met een livestream. Dj’s deden dat ook zelfstandig. Vermakelijk en interessant hoe de diversiteit en concurrentie groeide: wat begon in huiskamers, tuinen en studio’s, mondde uit in een waaier aan exclusieve locaties als boten, luchtballonnen en dakterrassen. Met TIOH bleven we niet achter (foto boven).
Twitch en Mixcloud zagen ondertussen een boost in gebruik, en er ontstonden ook compleet nieuwe streamingplatforms. Zoals We Own The Night TV, een platform dat je wekelijks vijf uur lang de kans geeft om er thuis een feestje van te maken. Je kunt er in alle categorieën wel een setje vinden. Internationaal baarde vooral ook het benefietplatform United We Stream opzien. Ontstaan in Berlijn ter ‘redding’ van de clubscene, daarna uitgerold naar steden over de hele wereld.
Stranden, campings en terrassen
Thuishaven in Amsterdam had al een coronaproof terrein voordat iemand ooit van het virus gehoord had. Eenmaal in de lockdown, schakelde het snel, toen er weer ‘iets’ mocht met publiek, van oom Rutte. Eerst met een drive-in-festivalletje en daarna een terras. Voorbeelden die razendsnel navolging kregen, met de befaamde Duitse Autodisco als summum der drive-in concepten (foto boven).
Ondertussen kwamen er overal in het land nieuwe evenemententerreinen, zoals Beachy (Tilburg), de Achtertuin (Nijmegen), Costa del Silo (Den Bosch) en De Zomertuin (Eindhoven). Een verademing om eindelijk weer eens uit te kunnen gaan met artiesten en publiek, al moet je dan blijven zitten. In 013 in Tilburg bleek overigens dat je ook op een stoeltje flink los kunt gaan.
ID&T kwam zelfs met een camping-concept: Tijdloos. Het bleek de ultieme zomer chill-out voor alle leeftijden. Vunzige Deuntjes was terug te vinden op veel echte en fake stranden door heel het land.
Een Silent Disco was ook een oplossing voor vele terrassen. Wel harde muziek, geen overlast. Hier konden veel verschillende draaien aan worden gegeven, waaronder een Silent Disco Bingo in Tilburg. Hardstyleheld B-Front vond dit ook een goed idee en zorgde ervoor dat zijn Coffee Club naar Udenhout kwam (foto onder).
Illegale raves
Het bloed kruipt voor sommigen waar het niet gaan kan. Maar het virus kruipt mee, vandaar dat de vele illegale feesten momenteel een doorn in het oog zijn van zowel liefhebbers als het grote publiek. Met een privé-event op Facebook, een paar speakers en een geïmproviseerd dj-setje in een stuk bos kom je zo een heel eind.
Zo erg als in Engeland, begin jaren ’90 de kraamkamer van de (illegale) ravecultuur, is het hier nog niet. Maar ieder weekend is het op meerdere plekken raak. Afgelopen weekend nog in Halfweg, waar honderden feestvierders zich tegoed deden aan een tunnelrave. En in juli kwamen bij Hoofddorp zeker 500 mensen af op het terrein van Mysteryland.
Het is duidelijk: de knaldrang is groot. Veel organisatoren van illegale raves gebruiken het als marketingtool. Hiermee proberen ze een statement te maken en de boel open te breken. Niet zozeer alleen maar om de knaldrang te voeden en alles te vervuilen en vernielen. De clubscene ziet in de raveontwikkelingen argumentatievoer om weer legale events te kunnen gaan doen. Better safe than sorry, betogen ze.
Virtuele festivals
Een status aparte verdienen de virtuele festivals die gaandeweg de dans-lockdown opkwamen. Met dj-streams als hoofdbestanddeel, maar met nog veel meer. Op Awakenings Festival kon je voor het eerst ‘dwalen’ over een terrein, met onder meer een chatroom, een food- en drink area en merchandise. Met een nog niet eerder vertoonde techniek kwam ook hun befaamde Gashouder tot (virtueel) leven.
Top of the bill was, zoals wij reeds schreven, Tomorrowland Around The World (foto boven). Twee dagen langs zweefden we van de ene in de andere verbazing op hun virtuele festivaleiland Papillionem.
Vanuit de hardere stijlen werd er erg naar de stream van Intents Festival uitgekeken. Deze organisatie had tijdens Karnaval Festival al een klap gekregen door hevige regenval. Hierdoor werd de tweede dag enkele uren voor het begin nog afgelast. In de digitale editie van Intents kregen fans toch nog wat te genieten. Erg mooie opbouw van een mainstage op het festivalterrein, een tweede kanaal om naar te switchen en ook nog eens een eindshow met vuurwerk.
Voordat je verder leest…
This Is Our House bestaat 5 jaar. Hopelijk waardeer je onze content. Die is gratis maar niet goedkoop. journalistiek is vakwerk. De inkomstenbron om die uit te financieren is door de coronacrisis echter flink aangetast. Steun ons daarom, zodat we mooie dingen voor je kunnen blijven maken: 5,- voor 5 jaar TIOH (meer mag natuurlijk ook!), we zouden het enorm waarderen. Check hier hoe dat kan. Je kunt ons ook indirect helpen, door ons bereik mee te vergroten. Volg onze socials en wijs ook muziek-liefhebbende vrienden op onze Facebookpagina en Instagram! We hebben ook een wekelijkse nieuwsmail. Alvast bedankt!
Veel liefhebbers waren benieuwd hoe Defqon.1 dit zou kunnen overtreffen. Ook Q-Dance haalde van alles uit de hoge hoed. Er waren meerdere stages (kanalen) om tussen te switchen. Allemaal op het echte festivalterrein in Biddinghuizen maar dan op speciale plekken. Zo was de Blue stage in het water gevestigd en hadden ze het gehele stuk van de mainstage gebruikt als opbouw voor licht en vuurwerk. Ook was het op een bijzondere manier vastgelegd, veelal met een drone.
Decibel deed het dan weer een tikje anders. Dat nodigde mensen uit om mee te feesten tijdens de opnames. Dit bracht een mooi sfeertje met zich mee, een saamhorigheid die je bij andere streams soms net wat miste. MC DV8 zei erover: “Het was ouderwets feesten. Iedereen ging uit zijn plaat.”
We willen linksvoor staan op een dampend drukke dansvloer, verenigd met vrienden en wildvreemden
Het perspectief
Leuk allemaal, die alternatieven, maar wat zijn de perspectieven? Raken we, zeker met de winter op komst, niet een beetje klaar met zittend dansen en kwijlen naar die schermpjes? Steek je licht op onder liefhebbers, en iedereen zegt zowat hetzelfde: we willen terug naar normaal, en liefst geen nieuw (ab)normaal. We willen linksvoor staan, op een dampend drukke dansvloer, dichtbij de speakers en onze favoriete artiest. Verenigd met zowel vrienden als wildvreemden.
Toch is het zeer de vraag of we ooit nog terug naar af gaan, al is het maar omdat we misschien eerst onze medicijnen moeten nemen. Zijn we niet vies van in de scene, maar ditmaal hebben we het over een vaccin. Wil iedereen wel aan deze pillen?
Zie ook:
- Mijn virtuele festivalrentree in 2021: ‘Hell yeah, we mogen weer!‘ (Dagdromen door Mark van Bergen)
- Tussen hoop en vrees: Hoe ziet de post-pandemische dance-industrie eruit? (Rondvraag)
- Muziek voor een corona-generatie: hoe klinkt het na de crisis? (Essay Ton Wilthagen)
- Moment van de waarheid: hoe trotseren acts en events de coronacrisis? (Analyse Denis Doeland)
Het is lastig een mening te vormen over kwesties waarvan je niet 100 procent weet hoe ze in elkaar zitten. Het is inmiddels wel bekend dat de kans op besmetting in de buitenlucht niet zo groot is als binnen, net als dat je als niet-oudere en gezonde persoon veel minder kans hebt om doodziek te worden.
Meerdere demonstraties, zoals die op de Dam, hebben onbedoeld ook op die manier hun gelijk bewezen. Vooral nadat bekend werd dat er geen nieuwe besmettingen waren opgelopen, terwijl de 1,5 meter niet gewaarborgd werd. Laat staan dat iedereen een mondkapje op had.
Het vingerwijzen naar andere branches is ondertussen niet van de lucht. Begrijpelijk. Er worden vliegtuigen volgepropt met honderden mensen, omdat ze een goed ventilatiesysteem zouden hebben. Zou buitenlucht (of misschien zelfs wel binnenlucht) met een briesje niet minstens zo effectief kunnen zijn? En waarom mogen er nu wel meer mensen in een voetbalstadion?
De dancebranche heeft zich tot op heden zeer begripvol getoond. Dansvloeren zijn potentiële brandhaarden, en iedereen snapt dat die niet zomaar weer open mogen. De pijn zit hem nu vooral het gemis aan perspectief. Waarom zit er, anders dan in België, geen evenementenexpert in het crisisteam van de overheid? Waarom wordt er, anders dan in omringende landen, niet getest met non-seated coronaproof events, al dan niet ‘distanced’? Met bubbels waarin je, uiteraard op voorwaarde dat je gezond bent en contactinfo deelt, wel gewoon mag dansen en knuffelen.
De toekomst van de trotse Nederlande dance, een van onze belangrijkste culturele exportproducten, staat op het spel. Overheden hebben – al duurde het ontzettend lang – de branche het laatste decennium weten te omarmen. Laat de dance dan nu niet zomaar als een baksteen vallen!
