Iedere dj heeft er minstens eentje: een unieke gig waarover hij of zij altijd nog op verjaardagsfeestjes vertelt. In gesprek met Marceline vertelt de Nederlandse dj/producer Mischa Duncan over zijn Most Memorable Gig. “Ik kreeg meteen asbakken en bierflesjes naar mijn hoofd gegooid.”
“Je vraagt naar mijn meest memorabele gig? Ik heb veel opgetreden maar voor mij is alles wat met draaien heeft te maken in de jaren negentig op Bonaire begonnen. De weg erheen wil ik graag delen voor ik bij die historische memorabele avond beland.”
Energie, extase en liefde
“Voordat ik besloot naar Bonaire te emigreren, was ik al helemaal gek van housemuziek. Ik was idolaat van de kunsten van befaamde dj’s die met hun muziek het publiek meenamen op een reis van energie, extase en liefde. Zelf wilde ik die kunst en beleving ook ondervinden. Dus investeerde ik op de gok in een Phonic cd-speler en mixer. Nee, dat was inderdaad niet de beste apparatuur.”
“Toen ik dus naar Bonaire vertrok heb ik dat ‘speelgoed’ naar het eiland verscheept. Inclusief mijn complete cd-verzameling die vooral bestond uit de series House Party, Turn Up The Bass, 3 DJs in a Box en dat werk. Eenmaal op Bonaire gearriveerd, duurde het nog een poosje voor mijn verzameling ook aankwam. Intussen was ik als een ongeduldig kind dat de folie niet van z’n lollie afkrijgt. Het duurde twee maanden tot ik mijn collectie eindelijk in ontvangst kon nemen.”
Ideale leerschool
“Eindelijk kon ik aan de slag. Ik werkte destijds in de horeca. In eerste instantie kon ik niet eens beatmatchen en draaide met cd’s uit bovengenoemde series die al waren gemixt. Ik deed maar wat en vogelde het mixen langzaam zelf met vallen en opstaan uit. Desondanks had ik voor elkaar gekregen dat ik elke vrijdag- en zaterdagavond in Club Fantasy mocht draaien. Uiteindelijk bleek dit de ideale leerschool. House was nog niet echt op het eiland doorgedrongen, maar ik mocht af en toe een uurtje een beetje pielen tussen de salsa, merengue en bachata door. Tegelijkertijd was ik keihard achter de bar aan het werk.”
“De booth van deze club was hoog in een hoek verwerkt. Op die manier had je maar weinig contact met de dansvloer. Dat vond ik maar niks. Dus bedacht ik dat ik zelf wel een booth zou bouwen. Met toestemming van de club heb ik deze in de hoek geplaatst. De booth was lichtblauw met een bliksemschicht aan de voorkant. Deze hebben we op het podium gezet, pal voor de dansvloer. Hier is mijn verslaving aan optreden met de interactie met publiek vanuit het dj-perspectief ontstaan. Wow, dat was gaaf! Ik was direct hooked.”
Grooveyard
“Toen ik in 2001 weer terugkwam naar Nederland gaf mijn goede vriend Ray Levant me enkele vinyls, zoals bijvoorbeeld Mary Go Wild van Grooveyard (Secret Cinema). We waren met zijn platenspelers thuis aan het draaien en ik was enorm onder de indruk van de sound die hiermee ontstond. Wat een geluid! Wat een feeling! Totaal niet vergelijkbaar met mijn eigen meuk. Bovendien hou ik enorm van groove, dus deze track bracht me in extase. Deze moest ik beslist hebben en Ray vervulde die wens.”
“Op dat moment was ik tevens bezig met het verbouwen van een oud magazijn van elektronicawinkel Diels in Utrecht. Ik wilde het omtoveren naar een woning voor mezelf. Ik had de vrije hand bij die verbouwing en bedacht dat het een goed idee zou zijn om meteen een geïsoleerde studio in het plan op te nemen. Natuurlijk kocht een paar gloednieuwe Technics MK2 en begon meer vinyl te verzamelen. Dat verzamelen was een verslaving op zichzelf. Dit deed ik onder meer bij platenzaak Loony Tunes in Hilversum of bij Outland Records in Amsterdam. Door dat draaien met vinyl ging er een wereld voor me open! Bovendien kon ik nu echt gaan mixen, zoals het hoort. Vervolgens begon ik mijn eigen smaak en stijl te ontwikkelen.”
Latin house
“Zo komen we bij die memorabele gig. In 2002 vertrok ik namelijk weer naar Bonaire, ditmaal voor een vakantie. Eigenaar Johan Visser van Café Karels had me van tevoren gevraagd of ik voor hem wilde draaien. Karels is een beachbar aan een pier die destijds vooral door de lokale bevolking werd bezocht. Toevallig was ik in die periode erg gecharmeerd van merengue en salsa en andere Latijnse muziek. Dat vond ik super lekkere groovy beats.”
120 euro boete
“Ik besloot dus een latin house-set te doen. Ik dacht dat dit genre tenminste een béétje in de buurt kwam van wat ze daar graag hoorden. Ter voorbereiding had ik twee UDC-platenkoffers meegenomen. Eentje droeg ik op mijn schouder en eentje ging op het vliegveld bij de bagagecheck op de band. Oeps. Die tweede was wel heel zwaar. Het heeft me uiteindelijk 120 euro boete gekost vanwege twaalf kilo overgewicht. Joh, ik was zó blij dat ik die andere op mijn schouder mee heb gesmokkeld.”
“Eenmaal aangekomen, bleek dat in Karels geen draaitafels stonden. Die kon ik gelukkig wel lenen van een nabijgelegen radiostation Mega Hit FM. Een goede vriend van me, Stephen Theull, had daar een eigen show. Ik was er een paar keer over de vloer geweest en had gezien dat er platenspelers stonden. Dat waren twee gouden Technics SL-1200’s LTD die het geweldig deden. Via Euson Martijn hebben we de eigenaar achterhaald om te vragen of ik ze mocht lenen. Dat mocht, op voorwaarde dat ik tenminste twee naalden voor hem zou achterlaten. Die ben ik hem overigens nog steeds verschuldigd. Oeps. Het geluid bij Karels was supergoed, dus ik had er zin in.”
Asbakken en bierflesjes
“De avond verliep in eerste instantie echter anders dan verwacht. Ik begon als eerste track met Pasilda van Afro Mendusa. Dat leek een goed idee maar pakte anders uit. Ik had ‘m nog maar net aangezet en ik kreeg meteen asbakken en bierflesjes naar mijn hoofd gegooid! Ik schrok me de pleuris en wist niet hoe ik moest reageren. Dus dook ik snel weg achter de dj-booth om die flesjes te ontwijken. Eigenaar Johan is er gelukkig tussen gesprongen en heeft die gasten de deur gewezen. We wisten niet was ons overkwam.”
Tot op de bar
“Ik moest natuurlijk even bijkomen. Dat lukte gelukkig wel met een lokaal Polar-biertje. Maar ja, dan sta je ineens in een lege beachbar. Na dat biertje ben ik desalniettemin verder gaan draaien. En je gelooft het misschien niet, maar in no time was de tent weer vol. Dit keer met allemaal Hollanders die eerst in Club Havana, een bar om de hoek, zaten. Kennelijk sprak mijn muziek hen aan want het werd één groot feest. Ze stonden zelfs op de bar te dansen! Plots stond ik voor een man of honderd! Ik sloot mijn set af met Tim Deluxe’s Just Won’t Do. Na mijn optreden kreeg ik een staande ovatie en riep iedereen: ‘We want more!’ Helaas mocht ik van Johan geen plaat meer opleggen.”
Superdikke set
“Ik was in het begin super zenuwachtig omdat ik niet wist hoe de Antillianen zouden reageren. Ik was immers de eerste die house in een lokale bar introduceerde. Gelukkig ging alles goed en heeft uiteindelijk ook de lokale bevolking van de mijn set genoten. Ik heb dan ook echt een super dikke set neergezet. Mijn vriendin in die tijd, Bouke van Roon, die ik op Bonaire had ontmoet, was er ook bij. Zij deelde dus mee in de pret. En dat terwijl ze in die tijd nog niet zo van de house was. Tegenwoordig draait ze echter zelf ook en wel onder de naam Be Monkey.”
“Uiteindelijk heb ik tot 3 uur ’s nachts staan draaien. Dat was dus wel een set van vijf uur. Toen ik klaar was, voelde ik me euforisch! Deze set luidde meteen het begin van de rest van mijn vinylcarrière in want eenmaal terug in Nederland ben ik in de voormalige 5th Element (Hunters) vodka-bar aan de Warmoesstraat in Amsterdam als resident aan de slag gegaan.”
Kiespijn als een malle
“Niet lang daarna zette Jaimy Abdul a.k.a. DJ Orleus het eerste dancefestival op Bonaire op: Electric Tribe Festival. Ik stond op die eerste editie meteen op de line-up, waarbij ik keurig werd ingevlogen, uit respect voor mijn jarenlange inbreng van elektronische dancemuziek op het eiland.”
“Het geluk was echter niet altijd aan mijn zijde. De avond voor ik voor het festival naar Bonaire zou vliegen, kreeg ik kiespijn als een malle. Geen enkele tandarts in Nederland kon me nog voor mijn vlucht helpen. Toen ben ik noodgedwongen met zware pijnstillers in het vliegtuig gestapt. Het hielp natuurlijk voor geen meter dat je dan in een cabine met hoge druk zit, dus de pijn werd alsmaar erger. Een dag voor het optreden heb ik de kies laten trekken, want ik hield het niet meer vol en ik had op dat moment geen geld om op Bonaire een wortelkanaalbehandeling te ondergaan. Uiteindelijk heb ik toch nog een emotionele groovy set op Electric Tribe gedraaid.”
“Op de derde editie heb ik eveneens gedraaid. Ik ben dan ook al jaren kind aan huis op dit mooie eiland en dus resident van Electric Tribe. Ik heb het logo van het festival zelfs op mijn arm getatoeëerd. En die kies mis ik nog steeds. Maar het is allemaal de moeite waard geweest.”
Dankbaar
“Inmiddels heb ik zoveel gedaan! Zo stond ik op Techno Tuesdays in de Sugar Factory in Amsterdam en heb ik residencies gehad bij de Cue Bar. Ik ben een jaar lang op tournee door Mexico geweest en heb nog zoveel meer optredens gehad. Te veel om op te noemen. Ik ben enorm dankbaar voor alles wat is geweest en wat gaat komen en voor het feit dat ik de groove met iedereen mag delen.”
“Dezer dagen draai ik geregeld bij de hoofdstedelijke Club NL bij East Techno Collective van Jayzo. Daarnaast ben ik resident bij Dark Disco en Amsterdam Nights in de net verbouwde club John Doe. Dit event wordt door Agni Lelev georganiseerd. Op 8 april sta ik er weer. In mei staat East Collective op de agenda en ik ben hopelijk op de vijfde editie van Electric Tribe Bonaire weer van de partij. Daarnaast ben ik bezig met een eigen album: M.D.M.A. Dat staat voor Mischa Duncan Music Album. En dat komt allemaal door die eerste vinyl-gig op Bonaire. De gig die in nooit zal vergeten.”
Meer Mischa Duncan
Wil je op de hoogte blijven van Mischa Duncan? Volg hem dan op Instagram en SoundCloud!
