Woensdag is column-dag op Our House. Twee gastschrijvers uit de dancewereld vertalen – ieder in een eigen bpm – de hartslag van de scene. In de even weken lees je JoeySuki, alias voor Tilburger Lelieveld. Na een burn-out verruilde hij zijn carrière als internationale dj/producer voor een rol als artiestencoach, met muziek ernaast. Dit keer geeft hij een passage uit zijn dagboek prijs.
door JoeySuki
Ik heb besloten iets te delen met jullie wat voor mij erg dierbaar is. In de periode dat ik tegen mijn burn-out aan leunde, kreeg ik de opdracht van mijn psycholoog om een dagboek bij te houden als ik op reis was. Een dagboek over hoe je je voelt en wat je meemaakt. Dit is nu bijna 2 jaar geleden en ik ben afgelopen week begonnen met het teruglezen van deze documenten.
Ik schrok me kapot toen ik las wat ik notabene zelf heb opgeschreven in die periode! Toen ik dit las kwam ik pas echt tot de conclusie dat de gedachten en gevoelens die ik in die periode heb gehad, bizar zijn. Het is iets waarvan ik me nu bewust kan zijn. Alleen was op dat moment alles een groot vraagteken.Â
Hieronder dus een stuk, letterlijk uit mijn dagboek gehaald. Een kijkje in het leven van een dj die de wereld rondreist. “Living the dream.”
Weer een verre reis
“Daar gaan we dan, Amerika. Sinds India weer de eerste verre reis die ik in mijn eentje ga maken. Best spannend! Gelukkig is het maar een korte reis, 3 dagen voor 2 boekingen. De eerste vlucht van 11 uur gaat naar Los Angeles. Ik moet hier ’s avonds draaien in Avalon. Op Schiphol gaat het al meteen mis helaas. Het gevoel dat ik over heb gehouden aan India komt weer terug. Zodra ik Claire aan de telefoon spreek breek ik, maar ik zet me er doorheen. De vlucht voorloopt eigenlijk voorspoediger dan gedacht. Ik zit premium class dus ik kan lekker ruim zitten. Echt slapen zit er niet in maar ik heb wel wat uurtjes gerust.”Â
“Eenmaal aangekomen in LA kom ik erg snel en makkelijk door de douane. Ik word opgehaald door Beth, de vaste chauffeur voor Avalon. Onderweg hebben we een leuk gesprek en na zo’n 30 minuten rijden komen we aan bij het hotel. Ik besluit even hoi te gaan zeggen tegen de Mightyfools, die zijn al een dag eerder aangekomen. ’s Avonds gaan we wat eten met vrienden van ze, maar eerst nog even slapen. Het is tenslotte 9 uur tijdsverschil en dat voel ik meteen. Een powernap van 3 uur werkt nog steeds niet echt maar we gaan toch eten. Totaal geen honger dus ik krijg geen hap door mijn keel.”
Paniekaanval
“Ik moet om 23:00 uur draaien, dus ik loop alvast naar de club die naast het hotel ligt. Jelle en Andy komen later naar mijn set luisteren met de jongens. Het is een erg dikke tent maar een heel toffe boeking is het niet. Ik ben simpelweg te moe om 100% te geven. Na mijn gig ga ik meteen naar het hotel om te slapen. Helaas wordt dit een korte nacht door het tijdsverschil. Op dat moment krijg ik last van een flinke paniekaanval. Ik skype met Claire en papa en mama en dat helpt wel een beetje.”
“Na lang gepiekerd te hebben in bed besluit ik een stukje te gaan lopen over de Hollywood Boulevard. Ik haal een simpel ontbijtje bij Starbucks en loop over de boulevard. Het is alleen al erg warm dus ik zweet me het leplazerus. Na zo’n 2 uur gelopen te hebben, ga ik terug naar de hotelkamer. Ik voel me al weer wat beter maar nog niet top.”
“Die middag word ik opgehaald door Oliver. Ik ken hem van de vorige keer in LA. Hij regelde toen alle media. We rijden naar Beverly Hills om te lunchen. Eindelijk voel ik me op mijn gemak. We gaan lunchen bij een tent waar Oliver vaak zelf komt. Je kunt er gezond en lekker eten. We hebben zo’n goede gesprekken dat ik bijna de tijd vergeet! Mijn pick up naar het vliegveld is namelijk om 15:00 uur, tijd om naar Las Vegas te gaan. Vanavond draaien in Drai’s!”Â
Viva las Vegas
“Inmiddels is de zin wel weer aardig teruggekeerd door de fijne middag. De reis is erg kort en ik kom om 18:30 uur aan in Sin City. Op het vliegveld is het meteen duidelijk dat je in Las Vegas bent, overal gokmachines! Ik word opgehaald door een taxiservice van het hotel, een aardige man die me wat vertelt over Vegas. Eenmaal bij het hotel gedropt te zijn is het nog een hele missie om de incheckbalie te vinden. Het is namelijk een groot casino waar de wegen niet echt bepaald gemakkelijk zijn gemaakt. Ik check in en ga meteen de stad in, sightseeing!”
“Ik zie vrijwel alle bekende clichés uit Vegas waarvan de fonteinshow bij de Belllagio toch wel het mooiste was. De eerste indruk van Vegas is bizar. Het is ram vol, iedereen loopt met drank en er staan enorm veel artiesten op straat die proberen wat te verdienen. Het is één grote commercie. Na zo’n twee uur gelopen en een burger gegeten te hebben in mijn eentje ga ik terug naar het hotel om nog even te rusten voor de show. Nog even skypen met iedereen en naar de club!”
Weer moe
“Ik word opgehaald door Brooks, hij verzorgt de artiesten die avond. Om in de club te komen moet je uiteraard eerst door het doolhof van een casino en dan de rooftop op. Daar is Drai’s. Een hele dikke tent waarvan de helft overdekt is en de helft in openlucht. Om 23:30 uur moet ik op tot 01:00 uur. Tijdens mijn set kom ik erachter dat ik toch wel heel moe ben. Na een goede start merk ik dat ik slap word. Ik krijg het gevoel alsof ik elk moment kan flauwvallen. Ik pak snel een Redbull om het suiker niveau omhoog te helpen. Dat helpt in combinatie met minder bewegen aardig.”
“Ik zit de set voor mijn gevoel uit, puur omdat ik lichamelijk op ben. Vanaf dat moment krijg ik weer een rot gevoel terwijl ik die nacht al naar huis vertrek. Ik ga na mijn gig nog even proberen te slapen. Uiteindelijk wordt dat anderhalf uur slapen en 2 uur lang staren. Wéér skypen met iedereen, nog even tv kijken en dan is het ein-de-lijk tijd om naar huis te gaan.”
Harde les
“Wat me bij blijft van deze trip is dat het toch weer zwaarder was dan verwacht! Ik ging vol goede moed naar Amerika maar achteraf bleek het toch weer te zwaar te zijn. Je zou zeggen dat 3 dagen niet zo’n ramp moeten zijn. De boekingen waren wel oke, niet heel speciaal. Ik heb dus besloten geen verre afstanden meer te doen, in mijn eentje althans. Ik heb er écht alleen mezelf mee als ik alleen op pad ga, dat heb ik nu wel weer geleerd. Voor de 3e keer.”
