Voor iemand die al sinds 1991 de toon zet als dj, producer én organisator – in diverse stijlen – is hij een van de meest onderbelichte dancepioniers van het zuiden. Hoogste tijd voor een portret van Francois (a.k.a. Franco Baresi). Een tijdreis langs 4 bepalende stations in zijn rijke carrière, met steeds een passende key track van zijn keuze.
Kadance, Tilburg (1991-1994)
“De plek waar het echt allemaal begon voor mij, de eerste residentie ook in het dancecircuit. Daarvoor draaide ik in Tilburg al wel in een coffeeshop, Espresso, waar ze er vroeg bij waren met house. En ik stond op dat moment natuurlijk al wat jaren in de schuur achter mijn ouderlijk huis in Goirle te draaien.”
“Het dj’en heb ik misschien van m’n vader meegekregen, die dj was bij Radio Paloma, vlak over de grens in Poppel. Als kind zat ik soms letterlijk tussen de singletjes te spelen. In het begin draaide ik met twee bandrecorders, die ik met de hand moest afremmen om te kunnen mixen. Afzien, in vergelijking met het kinderspel van nu.”
“Omdat België nabij was, ging ik daar veel uit. In 1989 werd ik gegrepen door housemuziek in Bocaccio, nabij Gent. Ze waren daar niet zo zeer eerder met house, maar draaiden en produceerden net wat heftiger. Dat sprak mij enorm aan. Hardcore mocht het nog niet echt heten, maar het was allemaal een stuk zwaarder dan de mellow house uit de Randstad.”
“Ik begon platen te kopen bij USA Import in Antwerpen en startte met produceren bij Bonzai, waar ik onder anderen Yves Deruyter leerde kennen. Zo rolde ik binnen in Kadance, waar ik de vrijdag snel succesvol maakte. Eerst mocht ik ook de rest programmeren, waardoor ik dj’s als Darkraver en The Prophet naar Tilburg haalde. Dat moest ik echter al snel loslaten, omdat er steeds meer boekingen kwamen.”
Sleutel-track uit de Kadance-tijd volgens Francois: Thunderball – Bonzai Channel One
The Limit, Hilvarenbeek (1995-1999)
“De hardcore werd steeds harder. Een tijdje draaide ik daar in mee, bijvoorbeeld met Public Domain. Maar toen de subcultuur van de gabbers groot werd, raakte ik er klaar mee. Publiek verscheen ook in Kadance in trainingspakken en met kale koppen.”
“Bij The Limit kreeg ik gelukkig een kans om iets nieuws op te zetten. Mijn sets mochten variatie hebben. Ik draaide hier bijvoorbeeld medio jaren ’90 al Milk Inc., die pas een paar jaar later doorbraken. En het mooie was: ik had blijkbaar een fanbase opgebouwd, want het volk volgde me vanuit de Kadance. De 40 man die ik op de eerste avond voor me had staan, groeide in een paar weken uit tot een publiek van 400 man.”
“Binnen no time waren we die ook weer kwijt, toen Club X in Wuustwezel begon te draaien. Daar mochten ze veel langer doorgaan, dus daar kon je niet tegen op. Samen met Marcel Scheffers van club Hollywood in Eindhoven (alias Marcel Woods, red.) kwamen we toen met een briljant idee: waarom beginnen we geen afterclub? Dus gingen we om zondags om 6:00 uur ’s ochtends open en tegen de middag weer dicht.”
Alles in The Limit was heftig. Er zat voor 100.000 dagen aan gevangenisstraf binnen
“The Limit was jarenlang een hit. De halve Hollywood verhuisde na afloop naar Hilvarenbeek en we trokken alsnog het verloren Club X-volk, als ze daar dicht waren. Nergens in het zuiden had je zoiets. Maar het publiek kwam ook vanuit Utrecht en Groningen. Ze waren soms wel 3 uur onderweg. Regelmatig vielen er, na hun optredens, ook dj’s binnen, zoals Jean en Darkraver. Puur omdat ze het gezellig vonden.”
“Alles in The Limit was heftig. Er zat voor 100.000 dagen aan gevangenisstraf binnen. Maar op een of andere manier boden wij neutraal terrein, want er was vrijwel nooit gezeik. Eén keer een bedreiging met vuurwapen aan de deur, verder geen grote incidenten. Toch overschreed The Limit voor veel inwoners en de gemeente een grens. Het was ook niet niks, een klein dorp dat zondagochtend plots overladen werd. Maar iedereen had het over herrie en drugs. Het werd onhoudbaar en we moesten stoppen.”
“Juist door die aankondiging werd The Limit pas echt te groot. We kregen nog een halfjaar en toen wilde iedereen natuurlijk nog komen, ook mensen die nog niet waren geweest. Op het legendarische slotfeest, waarvoor ik van de flyer een rouwkaart liet maken, was zo’n 1500 man. We hadden een extra tent en draaiden van middernacht tot 14:00 uur ’s middags door.”
Sleutel-track uit de Kadance-tijd volgens Francois: Mauro Picotto – Lizard
Zino, Tilburg (1999-2009)
“Omdat de sluiting zo ver vooraf gepland was, kreeg eigenaar Toon van Ginhoven ruimschoots de tijd om het concept te verhuizen. Een week na het slotfeest ging het hele after-circus daarom door in Zino in Tilburg, een club die vanaf het prille begin al bezig was met house. Ik kreeg dezelfde rol: resident-dj en programmeur, dus ik mocht allerlei bekende gast-dj’s overhalen.”
“Opnieuw verhuisde al het volk mee. Er stonden lange rijen voor de deur. Naast de doorhalers had je hier ook de opstaanders; mensen die de heilige zaterdagavond oversloegen en hun wekker zetten om zondagochtend bij ons te komen clubben. Bij de garderobe pakten die dan vaak nog een bak koffie, maar vaak zaten ze er een half uur later al helemaal in. Zino was op een bepaalde manier meer familiair dan The Limit. Iedereen kende elkaar.”
“Tot 2003, 2004 liep het helemaal top. Toen begon het me te storen dat we met z’n allen een beetje bleven hangen in het oude. Samen met Marcel besloot ik om het publiek tegemoet te komen en één keer in de maand een classics-after te houden. Dat had wel als gevolg dat we de andere zondagochtenden leeg trokken, maar nu werden de verwachtingen duidelijker. Het was ook in die tijd dat ik een tweede dj-naam aannam: Franco Baresi. Voorheen was het op de meeste plekken geen probleem dat ik harde én zachte stijlen draaide, maar dat werd steeds minder geslikt. Met een nieuwe naam moest ik weliswaar vanaf nul beginnen, maar had ik wel de vrijheid terug.”
“Met Zino liep het uiteindelijk slecht af. We hadden kort ervoor nog het 9-jarig bestaan gevierd, toen ik op een doordeweekse ochtend in 2009 uit bed werd gebeld. Brand bij de Zino. Ik ben er direct heen gereden en zag hoe de vlammen uit het dak sloegen. Zelden zo’n pijnlijk moment gehad.”
“Die brand maakte de legende wel groter en de vraag naar revival-avonden bleef aanhouden. Met het Zino Classixs-concept ben ik gaan toeren langs clubs in Brabant, tot Lansard Beach in Eindhoven me benaderde. De eerste editie van Zino Classixs Outdoor, dat ik samen met Minority Events doe, trok vorig jaar 3.000 man. Die club, dat Zino-gevoel betekent blijkbaar heel veel voor mensen. Maar het moet exclusief blijven. We doen hooguit 2 Zino-concepten per jaar.”
Sleutel-track uit de Zino-tijd volgens Francois: DJ Shah – Die 10 Gebote
Ibiza (1996-2015)
“Ik kom hier al zo’n 20 jaar, in eerste instantie gewoon als liefhebber en vakantievierder. Op Ibiza haalde ik enorm veel inspiratie. Maar natuurlijk begon het enorm te kriebelen om daar eens te draaien en dat lukte. Eerst in Bora Bora, later onder meer in Privilige, de grootste club van de wereld. Die eerste keer was echt met knikkende knieën. Maar het ging goed en ik mocht nog een keer of 8 terugkomen.”
“Privilige was hét moment om echt naam te maken, maar ik mocht helaas nauwelijks promotie maken voor mezelf. Verder heb ik de boot wat dat betreft een beetje gemist, denk ik. Ook al heb ik ondertussen in Nederland op alle grote festivals gestaan en heb ik veel in het buitenland gedraaid. Soms is het lastig als je anderen wel ineens sky high ziet gaan. Mensen zeggen vaker tegen me dat ik meer bekendheid verdien. Maar ik ben wie ik ben. Misschien ben ik te aardig. Ik ben niet zo van het ellebogenwerk. Heb ook nooit met managers gewerkt. En ik mis als producer nu eenmaal nog die echte kneiterplaat. Ik moet er keihard voor werken, maar gelukkig zijn er vele zegeningen te tellen. Draaien op de Pussy Lounge stage van Tomorrowland, binnenkort, dat voelt toch echt wel als een kroon op het werk.”
“Maar de ultieme droom blijft toch Ibiza. Ik heb er al eens een jaar gewoond en wil me er ooit permanent vestigen. Maar eerst gaan we Ibiza naar hier halen, met mijn eigen festival Eindhoven Goes Ibiza, ook op Lansard Beach. Ja, er komen steeds meer Ibiza-concepten, maar een festival van deze opzet is er nog niet. We hebben 3 podia, een hippiemarkt en allerlei ander zomers vermaak. Ik denk dat ik precies weet hoe ik de sfeer van daarginds hier neer kan zetten.”
Sleutel-track in het Ibiza-gevoel van Francois: Eric Prydz – Pjanoo
Check de Facebookpagina van Francois voor zijn actuele lijst met optredens
