Als onderdeel van onze podcast-serie maken artiesten een exclusieve mix voor This Is Our House. Terwijl je luistert kun je meteen over ze lezen in een begeleidend interview. In aflevering 104 van Rock The House: Roman Anthony. De ultieme droom van deze house-dj: dat mensen speciaal naar de stage komen waar hij draait, om te luisteren naar zijn muziek.
Naam: Ramon Anthonise
Woonplaats: Goes
Leeftijd: 29
Genre: House, Disco & Tech House
Hoe zou je deze mix zelf inleiden?
“Ik zou mijn stijl omschrijven als een energieke mix tussen house, disco en techhouse. Die op een lekker tempo is doorgemixt met hier en daar live nog wat acapella’s erdoorheen gemixt.”
“De tracks die ik draai, moeten mij altijd een bepaald gevoel geven die ik lastig kan beschrijven. Het gaat mij om een bepaalde energie waar ik mij aan kan linken. Daarnaast zorg ik er altijd voor dat er wat ‘gouwe ouwe’ in zitten. Er is over de jaren heen zo ongelooflijk veel goede muziek gemaakt. Waarom zou je alleen hedendaagse tracks pakken die iedereen op dit moment draait? Ik respecteer altijd de smaak en keuzes van andere dj’s. Persoonlijk vind ik dat over het algemeen altijd nogal makkelijk scoren.”
“Ook vind ik het leuk om wat onbekende tracks erbij te pakken. Ik vind het zelf altijd heerlijk als ik een mix luister en er ineens een kneiter van een onbekende plaat voorbij komt. Zo kan ik die vervolgens weer opzoeken en toevoegen aan mijn eigen playlist. Ik hoop dit ook bij mijn luisteraars op te wekken. Tot slot ben ik nu eindelijk in de gelegenheid om, één of meerdere nieuwe eigen tracks te stoppen. Op deze manier hoop ik dat mensen mijn mixjes blijven luisteren. Dit omdat ze altijd een exclusieve preview krijgen van waar ik op dat moment mee bezig ben.”
“Aan de andere kant is het voor mezelf een mooie motivatie om net de laatste hand op een track te leggen waar ik nog aan bezig was. Dit zodat de track nog net in de nieuwe mix kan. Ik heb, voordat ik begon met produceren, jarenlang alleen maar muziek van anderen gedraaid. Ik vind het echt prachtig dat ik nu mijn droom waar heb gemaakt. Het feit dat ik nu ook mijn eigen nummers kan draaien. In bijgevoegde mix heb ik trouwens zes eigen tracks toegevoegd”, aldus Roman Anthony.
Wat was je eerste officiële optreden?
“Mijn eerste officiële optreden als Roman Anthony was de finale van de Dancetour DJ Contest in 2010 in een poppodium in de buurt. Ik had geen flauw idee hoe al die nieuwe apparatuur werkte, dus dat was ook wel even een dingetje. Ik had daarvoor alleen nog maar geoefend op mijn slaapkamer. Hier had ik mezelf twee maanden daarvoor op tweedehands (als ze vijfentwintigstehands waren had het mij ook niets verbaasd, trouwens) CDJ 100s en een Numark M4 mixer heb leren draaien. Die ik overigens voor een prikkie op Marktplaats heb gekocht. Zonder fancy tellertjes en metertjes heb ik mezelf op gehoor leren draaien. Ik pluk hier ruim tien jaar later nog steeds de vruchten van.”
“Alle toeters en bellen van de destijds nieuwste Pioneer set heb ik dan ook niet echt gebruikt. Ik moest het dan ook afleggen tegen een zeer ervaren dj, echter zag hij wel wat in mij. Hij nodigde mij dan ook meteen uit om op zijn clubavonden in een discotheek in mijn woonplaats te openen. Ik ben hem nog steeds zeer dankbaar dat hij mij die kans heeft gegeven. Ik zie dit als het begin van mijn dj carrière en zonder hem was het denk ik veel anders gelopen. Uiteindelijk ben ik hier zelf zo’n zeven jaar resident dj geweest en heb ik mezelf hier als dj flink kunnen ontwikkelen. Ook heb ik vooral hele mooie momenten meegemaakt. Dus: bedankt dj Funkstar!”
dat ik voor altijd een gigantische piep in mijn oor zou houden
Hoe zou je het verloop van je carrière tot nu toe beschrijven?
“Het verloop van mijn carrière is eerlijk gezegd wat rommelig te noemen. Tot de afgelopen paar jaar heeft er eigenlijk nooit een idee achter gezeten en deed ik maar gewoon lekker wat ik leuk vond om te doen. Het liefst ook nog eens zonder hier al te veel moeite voor te doen, wat ik achteraf gezien best jammer vind.”
“Na de Dancetour finale in 2010 heb ik mijn eerste ervaring op kunnen doen voor publiek in de plaatselijke discotheek (El Toro Goes, voor de nieuwsgierigen). Hier ben ik later ook zo’n zeven jaar lang resident geweest, waar ik soms twee keer in de week draaide. Hier ontwikkelde ik mij als dj nog verder door alle stijlen door elkaar te draaien. In 2011 en in 2012 heb ik op Dancetour Goes mogen draaien. In 2012 heb ik aan meerdere dj contests meegedaan en kwam ik erachter dat ik er toch wel talent voor heb. Ik stond zo in de finale van de Starbeach Contest in Kerkrade en deed ik mee aan de landelijke wedstrijd ‘De beste dj van Nederland’.”
“Vooral dit laatste was een hele toffe ervaring van een paar maanden. Zo heb ik de finale van regio Zeeland / Zuid-Holland gewonnen. Ik werd tweede in de finale van regio Zuid-West Nederland en werd ik derde in de landelijke finale. In deze periode draaide ik hier en daar ook op feestjes door heel Nederland. Dit was een hele leuke periode en ik deed dan ook maar gewoon wat ik leuk vond. Echter, ik wist ook heel goed dat als ik hier echt verder mee wilde komen, ik tijd moest gaan stoppen in het produceren van mijn eigen muziek en moeite moest stoppen in netwerken.”
“Achteraf vind ik het nog steeds jammer dat ik dit toen niet heb gedaan. Op dat moment voelde het niet als iets dat ik per se wilde doen, dus echt spijt heb ik er niet van. Ik denk wel dat mijn leven er anders uit had kunnen zien als ik destijds wel door had gepakt. Zeker gezien mijn leeftijd toen tegenover mijn leeftijd nu. In de jaren erna heb ik nog hele toffe dingen mee mogen maken die op mijn pad kwamen, maar nam ik het ook allemaal wat meer voor lief. Vanaf 2015 heb ik ook een uitstapje gemaakt naar de harde stijlen en in de jaren die volgden, vond ik dat eigenlijk veel leuker om te doen.”
“Ik heb voor een groot deel van de grote artiesten uit dat wereldje mogen opwarmen en veel dj’s op deze manier mogen ontmoeten, wat heel tof was. Ik verloor echter mijn ‘roots’ een beetje uit het oog en toen ik fulltime begon te werken, werd draaien maar bijzaak. Totdat ik eind 2017 / begin 2018 dan toch eindelijk ben begonnen met produceren. Zoals bij iedereen die net begint, ging dit niet meteen van een leien dakje. Hoe meer tijd ik erin stak, hoe leuker ik het vond worden en hoe leuker de dingen waren die eruit kwamen rollen.”
“De focus ging weer steeds meer richting house en ik heb de afgelopen 2,5 jaar ook gebruikt om voor mezelf te bepalen wat ik nou echt leuk vind om te doen. Het resultaat hier van hoor je in bijgevoegde mix en ik ben erg blij dat ik mezelf op muzikaal vlak opnieuw uit heb gevonden. Op dit moment ben ik zodanig tevreden met het niveau van mijn muziek, dat ik het online durf te zetten en sommige tracks ook al vrij heb gegeven als free download. Een voorbeeld hiervan is de remix van ‘Vogue’ van Madonna, die ik een paar maanden terug online heb gezet. Deze track is daarna opgepakt door één van de grootste techhouse YouTube kanalen ter wereld (Blanc) en doet het (voor mijn doen) echt bizar goed.”
“Ik krijg ook nog regelmatig meldingen dat de track wordt gesupport in mixjes van onbekenden over heel de wereld en dagelijks wordt hij nu nog steeds veel gedownload. Dit was voor mij wel een belangrijke bevestiging van het feit dat ik stiekem toch wel lekker bezig ben en dat is iets wat ik heel lastig vind om zelf toe te geven. Er komt nog steeds veel uit mijn ‘studio’ gerold. Studio staat tussen aanhalingstekens omdat ik nu al anderhalf jaar met alleen mijn laptop en een koptelefoon aan de keukentafel produceer. In deze omgeving ben ik blijkbaar het creatiefst! Houd vooral mijn SoundCloud pagina in de gaten als je hier benieuwd naar bent.”
Dieptepunt
“Mijn absolute dieptepunt was het moment dat ik problemen met mijn oren kreeg. Ik ben altijd heel voorzichtig met mijn gehoor geweest; zo had ik altijd op maat gemaakte oordoppen in (ook als ik gewoon op stap ging) en was ik altijd degene die anderen erop wees dat ze ook die dingen in moesten doen. Eind 2018 belandde ik na een etentje met vrienden geheel onverwacht (en dus zonder oordoppen) in een café waar de muziek zo hard en schel stond, dat ik na vijf minuten al naar buiten vluchtte. Omdat het toch wel gezellig was en ik niet naar huis wilde, ben ik uiteindelijk toch weer naar binnengegaan en (te lang) gebleven.”
“De dagen erna merkte ik dat het helemaal mis was. In de periode die volgde, werd niet alleen duidelijk dat ik voor altijd een gigantische piep in mijn oor zou hebben die mij letterlijk dag en nacht bezig zou houden. In de weken erna waren mijn oren zo gevoelig voor geluid. Ik trok het niet eens als twee collega’s met elkaar aan het praten waren over het weekend. Of wanneer mijn vriendin tegen mij aan het praten was terwijl ze naast me zat op de bank. De gevoeligheid voor geluid is gelukkig voor het grootste gedeelte weggegaan (al is het nog steeds met pieken en dalen), maar de piep in mijn oor is sindsdien niet meer weggegaan. Voor iemand waarbij muziek een van de belangrijkste dingen in zijn leven is, was dit geen hele lekkere situatie.”
“Mentaal ben ik in die periode dan ook flink door een dal gegaan en is het ook een grote trigger geweest voor een latere depressie. Nu, twee jaar later, zijn er nog steeds momenten dat ik het nog steeds niet helemaal geaccepteerd heb. Ik heb er ondertussen best goed mee leren leven, maar er zijn nog steeds momenten dat het extra wordt getriggerd en de geluiden zo heftig zijn, dat ik het af en toe weer slecht trek. De piep is ondertussen uitgegroeid tot zo’n vijf verschillende geluiden in mijn hoofd, waardoor het soms een half orkest lijkt. In de eerste zes maanden na de gebeurtenis heb ik dan ook weinig tot niets met muziek gedaan en heb ik verschillende gigs moeten cancellen.”
“Ik licht bovenstaand verhaal wat uitgebreider toe omdat ik dit zelfs mijn ergste vijand nog niet toewens. Ik probeer nog steeds iedereen er toe te zetten om zijn / haar gehoorbescherming te dragen en ik hoop dat ik middels dit interview weer iemand heb kunnen bereiken die er nu ook extra op gaat letten. Het is niet voor te stellen hoe het is als er dag en nacht een half concert in je hoofd tekeergaat en als je het wel eenmaal hoort, dan ben je te laat. Tot zover mijn betoog.”
Mooiste gig ooit?
“Lastig. Een hele bijzondere was het draaien op de Dancetours in mijn eigen woonplaats voor een paar duizend mensen. Ik mocht zelfs de burgermeester ontmoeten en kreeg twee pagina’s groot een foto in de regionale krant. Als jong ventje weet je niet wat je dan meemaakt. Daarnaast heb ik ook een keer mogen openen op het feest van hardstyle dj Delete in de Dynamo in Eindhoven. De hele backstage ervaring, het ontmoeten van een aantal van mijn favoriete artiesten en een dedicated publiek dat al vroeg aanwezig was, maakte dit ook tot een hele mooie ervaring.”
Favoriete genre naast je eigen stijl(en)?
“Ik ben een heel groot hardstyle liefhebber. Ik bezoek ook eigenlijk (bijna) alleen maar hardstyle feesten en festivals. De energie die ik hiervan krijg, vind ik nergens anders. Dit staat gek genoeg ver weg van de weg die ik met mijn eigen muziek in ben geslagen. Misschien is dit voor mij juist ook wel een manier om het allemaal wat frisser voor mezelf te houden. En waarom zou ik alleen maar binnen hetzelfde hokje mogen blijven denken, toch?”
Ik zou er een vermogen voor over hebben om gewoon weer lekker in mijn korte broekje op een festival te staan
Groot festival of kleine club?
“Ik heb nu ruim tien jaar lang in (kleine) clubs gedraaid en hoewel een klein zaaltje vol liefhebbers soms echt het mooiste is dat er is, kies ik toch voor een groot festival. Het festivalseizoen is de mooiste periode van het jaar en de hele sfeer die er hangt op een festival in combinatie met het lekkere weer en de fijne mensen, maken deze keuze niet heel lastig. Als ik het dan nog specifieker mag maken; een klein podium vol liefhebbers op een groot festival. Mijn mooiste feestmomenten / herinneringen als bezoeker waren op dit soort kleine stages en als dj is dit mijn droom. Ultieme doel is natuurlijk een grote mainstage, maar draaien op kleine stages vol met liefhebbers lijkt me fantastisch.”
Welke artiesten vormen een inspiratiebron voor je?
“Dj’s die ik hoog heb zitten zijn Low Steppa, Gorgon City en ATFC. Een track die altijd is blijven hangen is van ATFC ft. Rae genaamd ‘It’s Over’ (ATFC’s Lektrotek Vocal). Deze heb ik ook tijdens mijn eerste optreden in 2010 gedraaid. Het is denk ik vooral de mooie herinnering die dit nummer speciaal voor mij maakt. Ook kon ik destijds geen genoeg krijgen van The Shapeshifters, met nummers als ‘Back To Basics’, ‘Lola’s Theme’ en ‘Helter Skelter’. Binnen de harde stijlen ben ik fan van Demi Kanon, The Pitcher, D-Block & S-te-Fan en Vazard.”
Hoe kom/kwam je de quarantaine door?
“Ik werk fulltime. Het bedrijf waar ik werk heeft gelukkig niet heel veel hinder ondervonden van de gevolgen van corona. Ondanks dat ik tot juni vijf dagen in de week thuis heb moeten werken, veranderde er doordeweeks gelukkig niet heel veel. Het sociale contact was natuurlijk wel beperkt. De weekenden gingen er vanzelfsprekend wel heel anders uitzien. Daar waar ik het liefst zo vaak mogelijk op een feest of festival stond, zat ik nu altijd thuis. In het begin ging ik er dan elk weekend wel voor zitten om een of andere livestream te volgen.”
“Zo had je op vrijdag veel Defected Virtual Festivals die ik graag volgde. Op zaterdag had je weer streams van bijvoorbeeld Q-dance, Rebirth of een andere festivalorganisaties. Hier ben ik echter weer snel mee gestopt, maar ik geniet nog heel erg van alle livesetjes die wekelijks online worden gezet. Setjes van artiesten die ik anders nooit had kunnen zien of horen draaien. De grote hoeveelheid nieuwe / oude muziek die ik hierdoor heb ontdekt is ongekend. Muziek helpt mij deze periode wel door te komen. Daarnaast heb ik ook nog een fantastische vriendin thuis zitten. We plakken elkaar gelukkig nog steeds niet achter het behang. Ik ben het afgelopen half jaar toch veel thuis ben geweest.”
“Ik zie vaak berichten voorbijkomen van mensen die alleen maar negativiteit uit de afgelopen periode halen. Echter is er voor mij genoeg positiefs uit te halen. Zo heb ik meer tijd dan ooit in mijn eigen muziek kunnen stoppen, heb ik na kunnen denken over wie ik als Roman Anthony ben én waar ik naartoe wil. Ook ben ik leuke dingen gaan doen waar ik anders nooit de tijd voor had. Maar begrijp me niet verkeerd, ik zou er een vermogen voor over hebben om gewoon weer lekker in mijn korte broekje op een festival te staan!”
Ga je normaal gesproken zelf nog veel uit?
“Het ouderwetse stappen heb ik al een tijdje achter mij gelaten. De momenten dat ik nog in de plaatselijke horeca kom, zijn wanneer ik er zelf moet draaien. In een normaal jaar ga ik echter wel zoveel mogelijk naar feesten en festivals. Na al die jaren blijft het gevoel met je vrienden op een dik feest ongeëvenaard. De sfeer, de mensen die je na al die jaren feesten allemaal hebt leren kennen en ook altijd weer tegenkomt, de muziek en het geluid dat door je heenblaast. Ik kan er voorlopig nog geen genoeg van krijgen.”
“Ik vind het een fijne ontwikkeling dat er ook steeds meer feesten in de winterperiode overdag plaatsvinden. Een aantal keer per jaar kom ik er nog wel mee weg om een nachtfeest te pakken. Echter, nu ik tegen de grote 30 aanhink, en ik officieel als oudje door het leven ga, vind ik het wel lekker om niet pas om tien uur ’s ochtends mijn huis binnen te stappen na een feest. Vanuit Zeeland moeten we voor elk feest wel een halve wereldreis afleggen. We zien de reis altijd als onderdeel van het feest, zo is dit absoluut geen straf.”
Ultieme droom?
“Mijn ultieme droom is erkenning. Mensen die naar mij toekomen en mij vertellen hoe vet ze vinden wat ik doe. Qua eigen muziek is mijn ultieme droom om mijn eigen muziek (onverwacht) in een set van een grote artiest voorbij te horen komen. Zeker als dit op een groot festival is waar ik aanwezig ben. Daarnaast wil ik ook ooit een keer een eigen release hebben.”
“Mijn ultieme droom qua draaien is om op een groot festival te mogen draaien. Op een kleine, intieme stage, waar mensen speciaal naar mij komen kijken voor mijn muziek. Ik zeg bewust geen mainstage op bijvoorbeeld Tomorrowland. Dit omdat ik liever een kleine stage vol liefhebbers heb dan alle aandachtszoekende ‘festivalgangers’ die als een malle uit de maat rond staan te springen in plaats van te dansen. No offense richting hen overigens, maar dat is niet mijn ding. Mocht de grote baas van Tomorrowland echter toch meelezen. Je mag me uiteraard wel gewoon bellen, want ik zou er geen nee tegen zeggen.”
