Topkok én gerespecteerd dj. Over het bijzondere dubbeltalent van Nick Bril is al veel bekend, al ligt de focus meestal op een van de twee passies. Maar hoe close zijn koken en draaien met elkaar? Of het nu in zijn sterrenrestaurant The Jane in Antwerpen is, op Tomorrowland, of in een club als Complex Maastricht, waar hij vrijdag 18 januari mag afsluiten na de Duitse house-don Âme: wat is het verband tussen oor en tong? Speciaal voor This Is Our House vertelt Nick Bril erover. Inclusief een uniek, muzikaal driegangenmenu met enkele van zijn favoriete tracks. En met zelfkritiek. ‘Ik wil de Paris Hilton-factor voorkomen.’
Dat het een bijzonder en broos evenwicht van passies is, wordt snel duidelijk bij ons bezoek aan The Jane in Antwerpen. We kregen vooraf maximaal een uur voor het interview met Nick Bril. Maar na bijna 2 uur staat hij nog achter de dj-booth in de Upper Room Bar. Te draaien, te vertellen over tracks en smaken.
En voor die sprekende foto in de booth moet dat bord op het linker-deck toch écht gevuld worden. Dus maakt hij nog snel doch uiterst zorgvuldig een amuse. (Lucky us mogen het goddelijke gerechtje daarna opsmikkelen – wat een zaligheid!)
De eerste gasten druppelen dan al binnen voor de lunch. Zwaarbevochten plekken als immer (de wachttijd bedraagt enkele maanden). Een enkeling fronst de wenkbrauwen bij de aanblik van de ‘grand chef’ achter de knoppen in plaats van achter de pannen.
“Soms krijgen we echt wel eens klachten” zegt Nick Bril. Dan vinden ze het boenk-boenk muziek.”
Voor verreweg het gros van de klandizie van zijn sterrenrestaurant is het echter al business as usual. “We merken het echt: er komen nu ook mensen die echt van elektronische muziek houden. Een ander soort fijnproevers.”
We merken het echt: er komt een ander soort fijnproevers
En dan hebben we het nog niet eens over het fameuze dj-gilde dat de weg naar de voormalige kapel weet te vinden. Van Dubfire tot Solomun en van Kölsch tot Dixon en zelfs Depeche Mode: allemaal aten ze in The Jane, en soms traden ze ook nog op. Al in het eerste jaar hielden ze op een zondagmiddag eens The Brunch, met dance and dining in het midden van de kapel. Amelie Lens warmde op, Joris Voorn was headliner.
Nick: “In de inner circle van veel bekende dj/producers is het echt een ding geworden. Ze komen speciaal naar ons. Ook als ze in Labyrinth in Hasselt draaien, of in Fuse in Brussel.”
IJspastilles met dj-gezichten
Omgekeerd zoekt Nick hen al jaren op, tijdens festivals als Tomorrowland, We Can Dance en Extrema Outdoor Belgium. Op XO serveerde hij gerechtjes op de vip-stage. En ging, gewapend met stikstof, backstage de podia af met speciale ijspastilles voor dj’s.
“Daar had ik dan de beeltenissen van onder meer Tale of Us, Adam Beyer en Joris Voorn op gemaakt. Iedereen reageerde daar super goed op.”
Vanaf zijn jeugd in Zeeland houdt hij al van elektronische muziek en uitgaan. Eerst hardstyle, met de vroege feesten van Q-dance, daarna house en techno. Toen hij op zijn 19ebegon in de gastronomie, bij Sergio Herman in Oud Sluis, werd dat alleen maar meer.
Sven Väth
“Direct na de hotelschool maakte ik werkweken van 90 uur. Nightlife werd toen een uitlaatklep. Vooral de Vlaamse clubscene, met La Rocca. Dan reed ik rond 4:00 uur ‘s nachts weg uit Sluis om daar nog tot het middaguur te feesten.”
Sven Väth is nog altijd zijn held. Op maandagen, als Oud Sluis dicht was, vloog ik naar Ibiza, voor zijn Cocoon-feesten.”
Volg ons op Facebook voor meer exclusieve content:
De stap om de geliefde muziek ook naar hun sterrenrestaurant te halen, is voor hun logisch. Voor die tijd was een sterrenzaak altijd een ‘klassiek ding’, ook muzikaal. “Vanuit de Franse keuken waren altijd de geijkte strijkers en pianootjes te horen. Maar wij hadden zoiets van: kwaliteit zit in veel meer muziek.”
The Jane
Als het duo daarna besluit een nieuw avontuur in Antwerpen te starten, met Nick in de lead, krijgt hij de kans om het plaatje zelf from scratch neer te zetten. Dat begint met goed geluid. Bril gaat een intensieve samenwerking aan met Pioneer, waarvoor The Jane zelfs als case study dient.
“Het was natuurlijk een grote uitdaging om clubspeakers goed te laten klinken in deze kapelsetting. Vanuit Londen zijn ze meerdere keren overgevlogen om alles uit te meten.”
Naast een grote subwoofer hangen nu boven en beneden 6 speakers, en staat een verrijdbare dj-booth in de Upper Room Bar. “Daar is een ander foodconcept, losser. Dus daar mag het meer aanwezig zijn. Beneden merk je nog wel impact, maar minder.”
Terwijl Pioneer de boel aan het afstellen was, een half jaar voor de opening van The Jane in 2014, raakte Nick ook in de ban van het draaien. “Ik had in Sluis een kleine opslag met een setje. Toen ontvlamde er iets wat eigenlijk niet te combineren is, maar waar ik ook een gigantische uitlaatklep in vind.”
Compilaties
De smaak kruipt waar hij niet gaan kan. Zijn werkdag in de gastronomie begint om 9:00 uur ‘s ochtends en loopt door tot 3:30 ‘s nachts. “Maar ik probeer één nacht per week dedicated met muziek bezig te zijn.”
Dat betekent: draaien en/of muziek selecteren. Hij krijgt ondertussen al flink wat promo’s opgestuurd. “Daarnaast volg ik veel artiesten en labels op Instagram. Innervisions en fryhide zijn favoriet, de eerste wat meer voor luistermuziek, fryhide voor de club.”
“Ik begin steeds selectiever te luisteren naar tracks. Want ik wil niet brengen wat iedereen al hoort. Op tafel, met gerechten, geldt dat natuurlijk ook.”
De twee werelden vonden elkaar eerder al in de twee compilaties die The Jane uitbracht. Daarnaast heeft het restaurant een Soundcloud-pagina waar regelmatig dj-sets uit de Upper Room Bar worden gedeeld.
Video + hoofdfoto: Jaap Hunting
Wat nog meer de crossovers zijn? “Het lijkt een heel erg andere wereld, de gastronomie. Maar dat is het niet. De piekmomenten in een dj-set, het hoogtepunt in een menu. Het doortrekken van kwaliteit om muziek of gerechten heen.”
“Als chef probeer ik echt een pionier te zijn in de gerechten die ik maak. Dat hoeft niet altijd innovatief te zijn. Soms ga ik heel klassiek. Vergelijk het met een houseclassic op het moment dat je een tijd naar complexe, moeilijke tracks zit te luisteren. Verder heb ik in de keuken natuurlijk een heel groot repertoire opgebouwd aan ingrediënten en smaken. Dat probeer ik als dj nu ook te doen, met sets en tracks.”
Hij grijpt naar de menukaart. Als een van de amuses serveert The Jane nu gepekelde makreel met onder meer gefermenteerde jus en zoute yohgurt. “Heel fris. Daarna volgt nog een hapje met drie Japanse smaakprofielen, ook nog heel subtiel. Als ik een menu opbouw, moet ik ook werken met piekjes en rustpunten. Vanaf het eerste voorgerecht bouw je langzaam door met smaken.”
Voorgerecht:
In een warm-up set als dj geldt hetzelfde. “Het ligt eraan hoe lang ik heb, maar als ik anderhalf uur heb, probeer ik een flow op te bouwen. Rustige platen, ook om er zelf goed in te komen. Maar daarna probeer ik ook alvast naar eerste piekmomentje toe te werken. Maar niet aan het eind van mijn set, na dat piekje moet je juist weer afbouwen en het goed wegzetten voor je headliner.”
Hij past zelf voor die rol. “Ik wil niet die credits nemen. Het houdt mij ook low profile. En geeft mij ruimte om sound te ontwikkelen.”
Hij geeft toe lang bang te zijn geweest voor de ‘Paris Hilton-factor’. “Ik wilde niet de chef zijn die ook nog zo nodig plaatjes moest draaien. Ik heb het altijd beetje naast elkaar laten groeien, maar inmiddels heb ik het gevoel dat ik wel aangetoond heb dat ik het serieus meen.
Hoofdgerecht:
https://www.youtube.com/watch?v=Is__d3nyqBo
Pas nu, na zo’n 5 jaar draaien, voelt hij zelf dat hij geaccepteerd wordt als dj. “Het kan ook niet meer zonder elkaar bestaan. Maar wat ik nog steeds moeilijk vind, is dat ik de slaapkamerjongens de pas afsnijd. Gasten die ook talent hebben, die al jaren staan te oefenen.”
Dus probeert hij de boel ‘in balans’ te houden. “Ik doe het als dj rustig aan qua social media. En probeer talent hier in The Jane een plek geven. We werken met residents die hier de kans krijgen 6 uurs sets te draaien.”
Na het hoofdgerecht – noem het de menu-headliner – moeten mensen een verzadigd gevoel krijgen. Dan kijken ze weer uit naar iets lichters, wat frissers.” Als dj sluit ik hier in Antwerpen ook vaak af. Ik ben gek van after hours. Maar daar is niet zoveel parallel te ontdekken met mijn nagerechten. Dan kijk ik vooral hoe het publiek is, hoe de sfeer. Kan van alles zijn.”
Dessert:
Ook in Complex in Maastricht (hier ons eerdere verhaal over die club) sluit hij dit keer af. Vorig jaar opende hij nog voor Agoria, nu neemt hij over van Âme.
“Ik heb wel vaker afgesloten na grote namen, zoals Adriatique, maar dit vind ik echt spannend, want Âme staat heel hoog bij mij persoonlijk.”
Dj-agenda Nick Bril
Vrijdag 18 januari: Native Tone w/ Âme, Complex Maastricht.
Vrijdag 1 februari: Laurent Garnier at Kompass.
Meer info en gigs via zijn Facebookpagina.
