[OPINIE] Woensdagnacht wordt op ADE naar alle waarschijnlijkheid bekend dat Martin Garrix de nieuwe ‘nummer 1’ dj van de wereld is, in plaats van ‘Dimitri iPad & Buy Likes’. De veelgemaakte grap over de verkiezing van Dimitri Vegas en Like Mike, vorig jaar, zegt eigenlijk alles. Neemt iemand de DJ Mag Top 100 nog serieus? Iedereen is er wel klaar mee, maar niemand durft de krachten te bundelen en echt eens een vuist te maken. Daarom: 5 redenen om in 2017 écht eens af te kicken van de ‘doping van de dance’ (inclusief een alternatief).
1. Winnaar is niet de beste dj
Martin Garrix is natuurlijk een goede dj/producer, die, zo jong als hij nog is, succes aan succes rijgt. En misschien wel de ‘minst onterechte’ nummer één, want naar verluidt heeft hij niet of nauwelijks gelobbyd voor of geïnvesteerd in stemmen.
Daarmee zou hij een van de weinigen zijn. Want wie betaalt, bepaalt, in EDM-land althans. De halve ‘wereldtop’ heeft ze de afgelopen maanden weer de straat opgestuurd, de promo-girls met iPads.
Er wordt belachelijk veel geld uitgegeven om aandacht voor de lijst te kopen
Wat rondvraag leert dat er alleen in Nederland al tal van bureaus actief zijn die – meestal voor meerdere dj’s – stemmen werven in winkelstraten en rond scholen. Soms zijn de teams wel over de 100 man sterk. De voorkeur vanuit de opdrachtgever staat vaak al aangevinkt, of er wordt naartoe gepraat.
“Er wordt in de hele top – en daaronder – belachelijk veel geld uitgegeven om aandacht voor de lijst te kopen”, zei Benjamin Kuijten eerder tegen ons. Hij is hoofd van de dance-opleiding van de Fontys Rockacademy in Tilburg en als Benjamin Bates zelf ook actief als dj/producer.
“Marketeers proberen hun dj’s zo op de cover van DJ Mag te krijgen, of hun advertentie boven de stemmodule op de site.”
>> Zie ook: Column Denis Doeland – Cijfers liegen niet <<
2. Dj’s willen de lijst zelf ook niet
Weer een aantal malen gehoord, de afgelopen maanden, uit de mond dj’s van internationale naam: van ons mag die lijst ook stoppen.
Waarom ze dan meedoen? Ze moeten wel mee, vinden ze. Het is een soort doping geworden, een noodzakelijk kwaad.
Benjamin Kuijten: “Zolang als iedereen meedoet in het spel, blijft het de investering waard. Je gage en aantal boekingen vliegt omhoog met een hoge positie in de lijst.”
En, om een parallel met de wielersport compleet te maken: niemand durft de ‘omerta’, de zwijgcode, te doorbreken. Bang om een paria te worden en om alleen te komen staan, zonder hoge positie in de volgende lijst.
Je gage en aantal boekingen vliegen omhoog met een hoge positie
Armin van Buuren zei (toen hij al op 1 stond) wel eens: ‘Ik ben niet de beste dj’. Een tegengeluid, maar niet iets dat de industrie wakker schudt.
Diverse andere dj’s hebben openlijk gezegd dat ze geen stemmen willen krijgen. Maar die zijn vaak actief in de wat alternatieve stijlen, dus heeft het weinig zin (zie punt 4).
Wat wel helpt is als alle grote kanonnen collectief en duidelijk laten weten dat ze voortaan enkel nog op ware kracht willen worden gewogen. Dus door muziek te maken en op te treden.
>> Zie ook: Vegas & Mike op 1 in vervloekte DJ Mag Top 100 <<
3. Een betrouwbaar alternatief is mogelijk
Uit bovenstaande mag blijken dat de DJ Mag Top 100 vooral een marketing-tool is, een populariteitslijst. Dat is prima, want lijstjes zijn van alle tijden. Maar hang er dan niet zoveel gewicht aan, beste nieuwsmedia van deze wereld, en beste boekers.
Geheid dat volgende week weer in alle kranten en op alle nieuwssites staat: ‘Garrix beste dj van de wereld’, in plaats van ‘Garrix populairste dj volgens stemmers DJ Mag’. Want laten we wel wezen: het aantal stemmers is nog altijd maar een schijntje vergeleken bij de ware omvang van het aantal dance-liefhebbers op deze wereld.
Mochten ‘we’ in deze scene echt een dj-lijst met gezag en betrouwbaarheid willen, dan kan dat heus wel. Er zijn tegenwoordig genoeg meetbare succesfactoren, buiten enkel weinig spontane iPad-stemmen en Facebooklikes.
Onze columnist Denis Doeland hield op deze plek laatst al een pleidooi: ‘Zorg voor een betere, verantwoorde mix van digitale bewijsstukken.’ De data-expert wijst op aantallen streams en downloads, maar ook op bereik op events en YouTube-plays.
Uiteraard, ook deze kanalen zijn soms te ‘bewerken’ door betaalde promo, maar samen geven ze toch in ieder geval een completer beeld van de digitale sterkte van een dj/producer.
>> Zie ook: Zieltjes winnen voor de DJ Mag Top 100 <<
4. DJ Mag Top 100 is eenzijdige lijst
Vast wel opgevallen: EDM, de groteske housesound, domineert in de lijst van DJ Mag. Trance en hardstyle zie je nog enigszins vertegenwoordigd, net als een enkele omhooggevallen (lees: goed gesponsorde) nieuwkomer zonder enige naam tot vóór de release van de lijst.
Maar waar is een artiest als Joris Voorn? Of Seth Troxler, of Dixon? Dit zijn in de (tech/deep) house grote jongens, die enorme massa’s bereiken, maar ze ontbreken. Vinden zij niet erg waarschijnlijk. Maar het publiek herkent zich dus niet in de lijst. En (zie punt 5) In de ‘linkse lijst’ van een Resident Advisor staan de grote house- en techno-artiesten overigens wel.
5. Programmering verkleurt
In het verlengde van 4: de programmering van mega-evenementen wordt sterk bepaald door deze eenzijdige doch invloedrijke dj-lijst. In de grote, opkomende EDM-markten zoals Azië wordt bijna letterlijk geboekt met de DJ Mag Top 100 lijst naast de telefoon. ‘Ik wil graag nummer 10. Alsof je babi pangang bij de Chinees bestelt’, zei een danceprogrammeur uit de Brabantse scene laatst tegen ons.
Wat overigens soms toch wel heel grappige uitzonderingen oplevert. In het onlangs verschenen boek Dutch DJs vertelt Angerfist (als hardcore-dj een uitzondering in de top-100) dat een festival met ook andere dancestijlen hem eens geboekt had op basis van de lijst. Resultaat: hij stond geprogrammeerd tussen twee house-dj’s.
In eigen land kijkt een festival als The Flying Dutch natuurlijk ook naar de DJ Mag Top 100. Met alle (omgekeerde) gevolgen van dien, hier trouwens. Festivals in de buurt mogen weken voor en na TFD geen van ‘hun’ artiesten programmeren, vanwege exclusiviteits-clausules. Ook apart natuurlijk, maar het geeft wel ruimte aan mindere goden en misschien eens wat onbekendere namen.
En blijft dat niet mooi, om eens verrast te worden door een nieuw gezicht met een nieuwe sound?
